Szpiczak Plazmocytowy

Rzadki nowotwór złośliwy układu krwiotwórczego.

Co roku w Polsce diagnozę szpiczak plazmocytowy otrzymuje około 2000 osób. Wiele z nich po raz pierwszy słyszy tę nazwę w gabinecie lekarskim, ponieważ szpiczak występuje rzadko: stanowi zaledwie 1% wszystkich nowotworów.

Szpiczak plazmocytowy

Szpiczak to choroba podstępna, która często przez wiele lat nie daje wyraźnych objawów. Pojawiające się bóle kostne, osłabienie czy częste infekcje, nie od razu są kojarzone z nowotworem hematologicznym. Z tego powodu wielu pacjentów słyszy właściwą diagnozę z opóźnieniem, chociaż już na podstawie analizy objawów i podstawowych badań – morfologii, OB w połączeniu z CRP i badania moczu, lekarz może podejrzewać szpiczaka.

Badania i diagnostyka

Do postawienia ostatecznej diagnozy potrzebne będą bardziej zaawansowane badania laboratoryjne i testy obrazowe, w tym immunofiksacja krwi i moczu, elektroforeza białek we krwi, badania obrazowe kości oraz biopsja szpiku kostnego. Jeśli te badania potwierdzą podejrzenie szpiczaka, niezbędna jest dalsza diagnostyka, aby określić stopień zaawansowania choroby oraz jej rodzaj.

Leczenie szpiczaka

Leczenie szpiczaka opiera się na farmakoterapii i zazwyczaj wymaga połączenia kilku leków i metod. Pacjenci poniżej 70 roku życia, w dobrym stanie zdrowia, mogą zostać zakwalifikowani do procedury autoprzeszczepienia szpiku.

Pomimo ogromnego postępu jaki obserwujemy w hematoonkologii w ostatnich dekadach i wprowadzenia wielu leków, szpiczak wciąż pozostaje chorobą nieuleczalną. Okresy remisji przeplatane są nawrotami choroby. Obecnie celem leczenia jest stłumienie aktywności szpiczaka i uzyskanie jak najgłębszej i najdłuższej remisji.

Film edukacyjny

Więcej o biologii szpiczaka, o tym jak się go diagnozuje oraz jak ta choroba przebiega w filmie przygotowanym przez organizację Myeloma Patients Europe